مانند تنگه هرمز که کشورها را به خودش وابسته کرده و مرزهای ایران هم مناطقی است که دیگران را مبجور می‌کند برای حمل کالاهایی خود از مسیر ایران استفاده کنند؛ در حقیقت اگر بخواهند ایران را از کریدورها حذف کنند و خاصیت کشورمان را نادیده بگیرند، به نوعی تنبیهی علیه خودشان است که نمی‌خواهند از ظرفیت ایران استفاده کنند. انتقال نفت و گاز از آسیای میانه به غرب با فشار آمریکا سبب شد که این انتقال از ایران انجام نشود و از میانه دریای خرز بگذرد اما مسائل بسیاری ازجمله امنیتی، زیست‌محیطی و... برای این کشورها ایجاد کرد.
پروژه دیگری که برای رقابت با ایران توسط آمریکا و رژیم‌صهیونی طراحی شده، طرح جاه‌طلبانه «آی‌مک» است که می‌خواهند هند را به‌عنوان یکی از کارخانه‌های جهان وادار کنند که کالاهای خود را از طریق این کریدور (راه دریایی، ریلی و زمینی) به بندر حیفا برساند و این بندر را به مرکز اتصال آسیا با اروپا تبدیل کند اما ذات کشورهایی که در مسیر این کریدور قرار دارند سبب شده تا از لحاظ جغرافیایی و تنش‌ها و طولانی‌بودن بُعد مسافت، هزینه‌های بسیاری به این کشورها وارد کند.
تصور حذف ایران از این کریدورها که آنها شکل داده‌اند به‌واسطه ویژگی ذاتی و جغرافیایی کشورمان، فقط کشورهای تحریم‌کننده را دچار خسارت می‌کند و آسیبی به ایران وارد نمی‌کند.
